Ik heb altijd al geweten dat ik een behoorlijk stuk DNA heb geërfd dat me een aangeboren talent geeft voor verslavingen. De meeste verleidingen heb ik in de loop van mijn leven onder controle gekregen, maar ik moet ook toegeven dat ik er de laatste jaren één hardnekkige verslaving bij is gekomen. Ik word een steeds grotere politieke junk.
mee partijen dan clubs in de Eredivisie
Nu de campagnes voor de Provinciale verkiezingen van 15 maart zijn gestart, merk ik dat ik van onze Vaderlandsche politiek net zo opgewonden wordt als vroeger van een weekendje XTC. Doordat er meer partijen meedoen dan er clubs in de Eredivisie voetballen, wordt het weer reuze spannend wie kampioen wordt in de competitie die nog 4 weken duurt. Er doen zelfs zoveel partijen mee, dat er geen verkiezingsborden worden geplaatst, omdat niet alle posters er op passen.
Al een kleine voorselectie
De stemmenoorlog is nog maar net begonnen, en ik kom nu al slaap te kort. Het is gewoon niet te doen om als individu alles te volgen; TV, kranten, Internet, influencers, actiegroepen, opiniebladen, partijcongressen, doodmoe word je ervan. De laatste twee weken slaap ik gemiddeld drie uur per dag en nog kan ik niet alles bijhouden.
Godzijdank hebben wij een Minister President, die haarfijn aanvoelt dat wij, als eenvoudige stervelingen, onmogelijk kunnen kiezen tussen een stortvloed aan politieke partijen. Onze grote roerganger heeft al een kleine voorselectie gemaakt en is tot de conclusie gekomen dat er maar één keuze is; het land uitleveren aan woke, alias “de linkse wolk”, de potverteerders, grensopenzetters, herverdelers, maoïsten, stalinisten, genderfielen, landbouwverkrachters, boomknuffelaars, vage-nisten, anti-borealen, of het enige andere alternatief, dhr. Rutte himself.
Onze Mark heeft de secondelijm al klaarliggen
Onze Mark heeft misschien nog maar het vertrouwen van 14 procent van zijn volkje, heeft zoals het als een goede populist betaamd, de afgelopen jaren schaamteloos geshopt in de “linkse” agenda, en nu komt het grootste gevaar van links.
Vanuit VVD-perspectief begrijp ik de angst wel. Denk je de tijdgeest mee te hebben en door de versnippering met twee vingers in je neus de grootste te blijven, gaan er ineens aan de linkerkant een paar samenwerken, die ook nog hardop zeggen dat ze de grootste gaan worden. “Help, ze willen Den Uyl opgraven en mijn torentje kraken!” Onze Mark heeft de secondelijm al klaar liggen, om zich van kop tot teen vast te plakken aan de vloer waar Torbecke nog overheen heeft gelopen.
Carolientje van de Plas
Ja sorry, niet alleen voetbal is oorlog, ook verkiezingen. Je hebt een duidelijke vijand nodig en tijdens de campagne heb je geen vrienden. Het zal Rutte worst wezen of het CDA, al 50 jaar de trouwste vriend, straks misschien als eenmansfractie in de Eerste Kamer wordt beëdigd. Met hetzelfde opportunisme doet onze Mark zaken met de BBB van Carolientje van der Plas, die de provinciehuizen gaat vullen met gefrustreerde overgelopen VVD’ers en CDA’ers.
Linkse wolk of rechtse natte wind
Als liberaal kun je gewoon makkelijker meebewegen in de richting waar de zon schijnt en er gelijkertijd voor zorgen dat je niet in de hoek terecht komt waar de zon nooit schijnt. Het wordt kiezen tussen de linkse wolk of een natte rechtse wind.
Nog vier weken. Ik heb bij het Jellinek al een afspraak gemaakt om, vanaf 16 maart, onder begeleiding, af te kicken van mijn verkiezingsverslaving. Misschien wordt het tijd dat onze Mark zich ook een tijdje laat opnemen om van zijn verslaving aan het torentje af te komen, dan kunnen wij het er eindelijk eens over hebben wat voor gaaf landje we over 10 jaar willen zijn.