Als je nu 25 jaar oud bent weet je niet beter dan dat je alles wat kapot gaat weggooit, naar een webshop gaat en binnen 24 uur een nieuwe in huis hebt. Goed voor de economie maar niet zo heel handig voor de planeet. De afvalberg is allang geen heuvel meer, grondstoffen zijn schaars, recycling duur en het milieu de lul. Gelukkig hebben we een overheid die de tijdgeest goed aanvoelt. Door middel van de uitgebreide campagne “Waardeer het, repareer het”, moet het volk weer worden geleerd dat een TV die het niet doet, gemaakt kan worden. Het wordt weer tijd dat we spullen gaan “waarderen” en een kapotte broodrooster niet dumpen maar “repareren”. Wat een wereld idee. Dat we daar niet eerder op zijn gekomen. 

Om de campagne te laten slagen, moeten er volgens mij nog wel een paar hordes worden genomen. Ken jij iemand die verstand heeft van broodroosters? Ik wil niet de oude zak uithangen maar “vroeger” had iedere familie minstens één oom die de LTS (Lagere Technische School) had gedaan en als een soort chirurg met zijn schroevendraaierset en soldeerapparaat ervoor zorgde dat de broodrooster werd gereanimeerd tot de boterhammen weer uit het apparaat schoten. Helaas zijn al onze LTS-ooms allang overleden dus zul je naar een ZZPér toe moeten, die voor de reparatie een matsprijs van twee broodroosters rekent. Tot zo ver de waardering.

Een veel groter probleem is dat de meeste spullen niet te repareren zijn. De kans dat je met de ouderwetse schroevendraaier iets uit elkaar kunt halen is klein. Alles is verlijmd of is van kunststof.  Drie jaar geleden is door de woningbouwvereniging onze badkamer en keuken gerenoveerd. Schitterend. Nieuw toilet, aanrechtblad, kranen, kastjes, echt top. Na een half jaar bleef de stortbak doorlopen. Ik heb de deksel eraf gehaald. Het hele binnenwerk was van kunststof en er was een klein stukje afgebroken. Ik heb online geprobeerd het gebroken stukje te vinden maar moest het complete binnenwerk vervangen. Een jaar daarna weer hetzelfde euvel. Toen hebben we de hele stortbak maar vervangen. 

De keukenkraan was ook prut. Toen hij begon te lekken was mijn eerste en enige  gedachte, een nieuwe rubbertje (o-ring). Ik wilde de kraan uit elkaar draaien om het ringetje te vervangen. Helaas bleek de hele boel aan elkaar geklonken, waardoor repareren onmogelijk was. Er was maar één optie; de container in. De kwaliteit van de gebruikte materialen was slecht en goedkoop. Ik heb een loodgieter moeten bellen om de kraan van het blad af te krijgen en een nieuwe kraan te plaatsen. 

Begrijp me niet verkeerd ik waardeer de campagne met een tien, maar misschien moet de overheid zelf in de praktijk laten zien wat ze ermee bedoelen. Als de overheid en aanverwanten nou eens gaan beginnen met zelf wat duurzamer te denken en zelf alleen nog materialen te gebruiken, die de afvalberg niet veranderen in een gebergte. Ik had best honderd euro bij willen betalen voor een stortbak en een kraan die langer meegaan dan de garantietijd. 

Het had mij vierhonderd euro bespaard en het milieu gespaard 

Vierhonderd euro, dat zijn minstens 10 broodroosters

jan van piekeren

Geef een antwoord