Al hoewel ik geen sportfanaat ben, zit ik toch midden in een sportzomer. Eerst natuurlijk het EK voetbal, gevolgd door tennis, tour de Franc en de Olympische spelen. Nu de formatie toch even twee maanden op z’n gat ligt worden we doodgegooid met sport zonder publiek.
in Tokio boven jezelf uitstijgen
Ik moet zeggen dat ik vooral de Olympische spelen altijd geweldig vind. Al die sporters die we, door de overdosis voetbal op TV, eigenlijk alleen tijdens de Olympische Spelen kunnen bewonderen. En zeker deze editie. Heb je, als roeier, boogschutter of judoka, vier jaar gewerkt om te pieken in de zomer van 2020, moet je door Corona nog een jaar extra trainen, afzien en ontzien, om vervolgens in de lege hallen, baden en stadions van Tokio boven jezelf uit te stijgen. Respect.
wat zijn voetballers toch watjes
Doordat we eerst het EK voetbal kregen en daarna, in Tokio, alle andere sporten, werd me één ding wel heel erg duidelijk; wat zijn voetballers toch watjes. Ik begrijp wel waarom ze in de kleedkamers bang zijn voor de homodiscussie. Allebei je armen vol tatoeëren en heel boos kijken telt niet, als je bij het kleinste duwtje jankend op het veld ligt te kermen alsof je door tien man in elkaar bent geslagen, dan verdien je het niet om held te zijn. Volgens mij zijn voetballers vergeten dat voetbal een contactsport is. Ik denk dat het tijd wordt dat onze verwende voetballers een wedstrijdje dameshandbal gaan kijken, dat zijn pas bikkels. Dat zijn pas sporters.
gillen als in een Griekse tagedie
Als een voetballer onderuit wordt gehaald valt hij op een zachte, net gemaaide grasmat. Waarom dan gillen als in een Griekse tragedie, alsof het nooit meer goed komt. 90 % aanstellerij. Bij handbal val je niet op het zachte gras maar stuiter je drie keer op de harde vloer en toch staan de handbaldames gewoon op en zorgen dat ze, ondanks de pijn, op tijd terug zijn om mee te helpen met verdedigen. Wauw.
Niet als bij voetbal, de bal net zolang een beetje rondspelen en maar wachten op een kansje. Tijdrekken als je voorstaat. Als je bij handbal niet aanvalt en het duurt de scheidsrechter te lang dan steekt ze haar vingertje op en dan heb je nog tien seconden om een doelpoging te doen. In alle wedstrijden handbal in Tokio heeft niet één handbalster als een klein kind bij de scheidsrechter gezeurd om een gele kaart voor iemand anders.
het lijkt wel een pupillen wedstrijd
Nogmaals, ik ben echt geen sportkenner of volger maar als ik soms een stukje zie van een Champions League wedstrijd dan vind ik dat voetbal niet echt opgeschoten is als spel, de afgelopen 50 jaar. Neem nou de ingooi. Weet je hoelang het soms duurt voordat een inworp wordt genomen. Het lijkt wel of ik naar een pupillen wedstrijd zit te kijken, grote twijfel. De inwerper verdient miljoenen, heeft zijn eigen geurlijn, maar heeft een psycholoog nodig om een bal goed in te gooien. Weet je hoe vaak er een inworp is tijdens een wedstrijd. Ik ben maar een leek, maar als we in Nederland tot aan het komende WK in het geheim aan onze inworp werken, dan maken we echt een kans. Nee, niet zoals nu dat er één persoon een verre inworp heeft die vanaf de overkant van het veld moet komen om z’n kunstje te doen. Nee, het hele elftal moet de verre inworp beheersen. De inworp wordt dus eigenlijk een vrije trap of dichter bij de achterlijn zelfs een extra corner. Zelfs vele malen béter dan een corner want je kunt hem heel snel nemen.
wees creatief
Met alle miljarden die er in het voetbal omgaan, mogen we als publiek toch wel een beetje innovatie in het spel verwachten. Niet alleen maar zeiken over 4-3-3 of 5-3-2, maar verras je tegenstander nou eens echt. Wees creatief. Als de keeper bijvoorbeeld de snelste sprint van het veld zou hebben dan kan hij met een corner mee naar voren. Verzin iets nieuws maar hou alsjeblieft op met al dat theater.
Van Gaal mag me natuurlijk altijd bellen.
Jan van Piekeren