Dat de laatste maanden 16 maanden de wereld op z’n kop heeft gezet, is wel duidelijk. De samenleving is behoorlijk door elkaar geschut en dat merken we ook bij ons in de coffeeshop. Om onze menukaart foutloos te kunnen lezen moet je eerst een cursus doen. Het regent nieuwe Cookies, Kushen, Gorilla-Glue en hasjsoorten met namen als Fat Banana Kush, Gucci kush, en Beldia.

industrieel Cannabis verbouwen

Van de week kregen we weer een nieuwe hasj op de kaart; Rode Libanon. Bij het lezen van de naam kreeg ik al flashbacks naar 40 jaar geleden. Toen was er maar mondjesmaat hasj uit Marokko. Het kwam uit Nepal, Afghanistan en Libanon. Rode en gele Lieb kostten toen vijf gulden per gram. Best duur als je na gaat dat je voor een pakje shag 1 gulden 50 en een kleintje pils 1 gulden 20 moest neertellen. Dat Europa massaal kon genieten van de Libanon hadden we vooral te danken aan de Hezbollah die, om Israël van de kaart te vegen, veel geld nodig had voor wapens en daarom op industriële schaal cannabis ging verbouwen.

centrum van Arnhem

In de zomer van 1979 was ik, 16 jaar oud, een weekend aan het helpen in de kroeg van een oudere vriend in Rhenen. Zijn vriendin Loes vroeg of ik zin had om mee te rijden naar Arnhem om wat te blowen te halen. We zakten de A12 af en reden het centrum van Arnhem in. Achter de oude Rembrandtbioscoop stonden 3 hoog flatjes met kelderboxen op de begane grond. Hoewel er ruimte zat was om de auto voor de deur te zetten, parkeerde ze haar auto een heel stuk verderop.

uit de laatste box kwam reggaemuziek

Ze deed zo geheimzinnig dat ik het ook spannend begon te vinden. We liepen terug naar de flat, ze keek goed om zich heen en klopte toen op de deur die naar de kelderboxen ging. De deur ging een klein stukje open en ik zag een grote Surinamer met Rasta’s door de kier naar ons kijken. Het was duidelijk dat hij Loes kende want de kier werd groot genoeg dat wij erdoor naar binnen konden. We liepen door de lange, donkere en muffe gang. Uit de laatste box kwam Reggaemuziek dus het was duidelijk dat we in de buurt van ons doel waren.

trots vertelde hij dat zijn gewichtjes geijkt waren

We gingen de kleine ruimte in en achter de in elkaar geknutselde bar stond de grotere uitvoering van de man die ons had binnengelaten. Toen ik zag dat hij breed lachend Loes groette, kreeg ik weer een beetje het gevoel dat het best wel eens goed zou kunnen aflopen.

Ze bestelde twee gram Afghaan en twee gram rode Lieb. Er werd een klein balansje neergezet en uit een doosje met gewichtjes pakte hij de twee gram. Vol trots vertelde hij dat zijn gewichtjes geijkt waren en dat twee gram bij hem ook echt twee gram was. Hij legde het gewichtje op het enige schaaltje. Er kwam een stuk Afghaan uit z’n broekzak en met een groot slagersmes sneed hij er een plakje vanaf en legde het op het andere schaaltje. Hij deed er nog twee kleine stukjes bij en de beide schaaltjes hingen exact in balans. Hij scheurde een stukje aluminiumfolie en rolde de hasj erin. Hij herhaalde het ritueel met de Libanon.

in mijn jeugd had je nog geen ADHD

Toen we weer bij de auto waren, werden er drie rijstvloeitjes aan elkaar gelikt en begon de joint voor de terugweg gestaag vorm te krijgen. Loes wachtte met het opsteken tot we weer op de A12 reden. De auto vulde zich met dikke rook en ondanks dat het bewolkt was en het zicht in de auto nihil, deed ze haar zonnebril op en zette de muziek drie tandjes harder. Ik neem een paar flinke hijsen, ik voel een ontspanning die ik nog nooit had gevoeld. In mijn jeugd had je nog geen ADHD, toen was je nog een druk kind en ik was een heel druk kind. Ik genoot van de muziek en mijn hoofd was voor het eerst even niet met vier dingen te gelijk bezig.

geslapen als een roosje

Door de mist heen zag ik Loes, knijpend met haar ogen om door de zonnebril heen de weg goed te zien. Ik heb mijn raam een stukje opengezet en langzaam verdween de mist en we hebben tot Rhenen alleen nog maar gelachen. Terug in de kroeg heb ik me ziek gegeten aan tosti’s met pindasaus en geslapen als een roosje.

En nu staat de Rode Lieb weer op de kaart. Ik moet zeggen dat hij lekker weg rookt maar zoals met bijna alles in het leven; nooit meer zo bijzonder als de eerste keer.

Jan van Piekeren

cannabisindustrie.nl

Geef een antwoord