De tijd dat Robert Long, Leen Jongewaard en Jos Brink onze rolmodellen waren van hoe het was om “van de verkeerde kant” te zijn, ligt gelukkig alweer en dikke generatie achter ons. Volgens mij zitten we in een soort tweede seksuele revolutie. Deze keer niet zoals bij de eerste, toen de anticonceptiepil ervoor zorgde, dat seks eindelijk een hobby kon worden en we eindelijk met de hele buurt één matras konden delen.
niet behapbaar voor gemiddelde hetero
Deze tweede revolutie gaat niet over seksuele vrijheid maar over seksuele identiteit. Het geslacht dat op je geboorteaangifte staat vermeld, blijkt in de praktijk veel te kort door de bocht. Om alle verschillende seksuele geaardheden en voorkeuren een beetje overzichtelijk en behapbaar te maken voor de gemiddelde hetero, hebben we alles wat afwijkt van “normaal” in een afkorting gestopt. Wat ooit begon als LHBT (lesbisch, homo, bi of trans) is nu al verworden tot het gedrocht LHBTIQAP+ (lesbisch, homo, bi, trans, inter, queer, aseksueel, pan).
de plus is voor iedereen die we vergeten hebben
Pan is als je blind bent voor geslacht, een soort super bi die geen enkele voorkeur heeft voor het ene of het andere geslacht. Aseksueel dan heb je geen enkele behoefte aan seks, maar je hebt wel een voorkeur voor een geslacht. Begrijp je het nog? Als je geen fouten wilt maken, moet je eerst eerst een cursus volgen. Het wordt steeds ingewikkelder. De plus is toegevoegd als een soort “voor iedereen die we vergeten zijn”. De tweede reden is dat hen bang is dat we straks letters tekort komen als zich nog meer geaardheden melden.
Daar kunnen nog best een paar letters bij
Ik weet het “hen” is nog eventjes wennen, maar dat is een kwestie van tijd. Waarom we één persoon in het meervoud aanspreken blijft toch gek.
Nu gebruiken we natuurlijk al jaren het meervoud “zij” om “haar” te benoemen, dus zo gek is het nou ook weer niet.
Best wonderlijk dat we er ieder jaar een letter en een hokje bij verzinnen om zo genuanceerd mogelijk de seksen in kaart te brengen en dat de hetero, die toch een dikke 80 % van de bevolking uitmaakt, bij elkaar in één groot hok zitten. Volgens het woordenboek betekent hetero; wie zich aangetrokken voelt tot het andere geslacht. Eigenlijk veel te algemeen voor z’n grote groep mensen. Daar kunnen nog wel een paar letters bij denk ik.
vrouwelijk en mannelijk is cultureel bepaald
Uit verschillende onderzoeken is namelijk gebleken dat 100 % hetero helemaal niet bestaat. Ze hebben grote groepen vrouwen en mannen pornofragmenten laten zien met hetero, homo en lesbische scenes. Met hersenscans werd de reactie gemeten. De resultaten zijn misschien te schokkend voor je, maar bij alle fragmenten werd opwinding gemeten.
Wat mannelijk en vrouwelijk is wordt dus grotendeels cultureel bepaald. Is de kilt in Schotland super mannelijk, als je als man hier een rokje draagt, kom je er alleen met Carnaval mee weg. Volgens Wikipedia horen bij de mannelijke hetero in onze Germaanse cultuur de eigenschappen; moed, zelfstandigheid, en assertiviteit, maar ook machtswellust en agressie. Voor hetero vrouwen zijn dat zachtheid, empathie en gevoeligheid.
Nooit meer de regenboogvlag aanpassen
Daarom denk ik echt dat we midden in de tweede revolutie zitten. Voor de eerste revolutie, toen de vrouwen nog een handtekening nodig hadden van hun man om een bankrekening te openen, waren de eigenschappen, van vooral de hetero vrouw, nog heel anders. Toen was je pas een hetero vrouw als je kinderlijk, afhankelijk en passioneel was. We zijn dus op de goede weg.
We hebben nog maar een één stapje te gaan om er een succesvolle revolutie van te maken. We hoeven alleen maar toe te geven dat we allemaal bi zijn en dat een hetero eigenlijk een bi is die alleen op het andere geslacht valt. Daarna kunnen we hetero ook ergens in de afkorting zetten en hoeven we nooit meer de regenboogvlag te veranderen.
de vrouw in henzelf
Het zal je niet verwonderen dat vooral mannen moeite hebben met deze theorie. Cultureel is er voor hen weinig ruimte voor gevoelens en empathie, dus de vrouw in henzelf.
Jan van Piekeren