12 januari 2021
De afspraak hadden we al online geregeld, dus reden we om 08.30 richting de PCR teststraat in Maarssen. Op het lege parkeerterrein volgden we de gele pijlen die met gaffa-tape op de muren waren geplakt. Waar de pijlen ophielden stond een container annex kantoor waar we ons moesten melden.
te klein plastic wegwerpschort
Terwijl het meisje het systeem in duikt en onze paspoorten controleert, zie ik verderop onder een partytent, pal op de wind, een twintiger staan, met muts en winterjas. Aan het veel te kleine plastic wegwerpschort (dat letterlijk om zijn oren waait) en de latex handschoenen begreep ik meteen dat hij de test zou afnemen. Nadat hij met de testswap via mijn neus mijn stembanden had gezwabberd, kon ik aan zijn gezicht zien dat hij ook blij was dat het goed was gegaan.
Hij wenste ons nog een prettige dag en verzekerde ons dat de testresultaten uiterlijk de volgende dag tussen 23.00 en 24.00 in de mail zouden zitten. Net op tijd.
De koffer staat klaar…
13 januari 2021
23.50 Nog steeds geen mail gehad met de uitslag van de test. Ik zie steeds dat wapperende schort in de wind en heb het gevoel dat hij per ongeluk alle testen in één buisje heeft gepropt. Shit, het zal toch niet dat we alle voorbereidingen voor niets hebben gedaan. De koffer staat klaar. We hebben afgesproken om alleen maar een klein koffertje met het hoogstnodige mee te nemen. De rest regelen we daar wel. Vooral niet opvallen en uitstralen dat we drie weken pleitte zijn.
De Britse variant
Alleen naaste familie en vrienden weten wat we gaan doen. De rest van de wereld denkt dat we een paar weken naar Ameland gaan om bij te tanken en te schrijven. Het was ook geen makkelijke beslissing. Een hoofd vol gewetensbezwaren. Vliegen en besmetting toch wel een dingetje. En als we gaan, komen we dan wel weer terug. We hadden trouwens al twee keer eerder een voucher gehad dus we hielden er tot het laatste moment rekening mee, dat het ook deze keer niet door zou gaan. Maar het liep anders. De Britse variant meldde zich, de wereld ging op slot. Maar onze vlucht bleef op het bord staan.
Bijltjesdag
23.59 Mail van de teststraat. De testen zijn negatief en ook het certificaat om de grens over te komen zit in de bijlage. De opluchting is groot maar meteen bekruipt het gevoel van: “Shit gaan we dit echt doen!” We zijn zo geconditioneerd in de Corona-stand dat het voelt alsof we op bijltjesdag zullen worden kaalgeschoren als we het echt doen en we worden betrapt. Als de teststraat wordt gehackt weet iedereen dat we zijn gegaan. Zo moest het voelen om te vluchten. Niemand meer vertrouwen tot we veilig de grens over zijn.
niet voor onze lol naar Schiphol
14 januari 2021
Het is gelukkig nog donker als we in de taxi stappen. Ik zit gelijk in rol om alle verdachtmakingen te omzeilen. Dat we niet voor onze lol naar Schiphol reden maar dat we het risico van de vlucht op de koop toe namen om onze dochter te zien en om te werken. (wat niet gelogen was) Dat we niet naar een risicogebied zouden vliegen. Dat we eigenlijk Nederland niet eens verlieten maar naar het veiligste stukje van het land zouden vliegen. Toen hij me vroeg waar de dochter woonde, kreeg ik het schaamrood op de wangen en zei: “Bonaire”.
zo snel mogelijk door de douane
Gelukkig zijn mondmaskers op Schiphol verplicht. Met mijn hoedje op kan ik iedereen zijn. We laten ons afzetten bij de aankomsthal, zodat het lijkt alsof we iemand op komen halen en lopen ze onopvallend mogelijk door de lege hallen van Schiphol heen. We zorgen dat we niet per ongeluk op een foto terecht komen om niet op de zo sociale media gestenigd te worden en smeken dat Joris Linsen niet achter een gordijn vandaan springt om te vragen waar wij dan wel niet naar toe gaan. Zo snel als we kunnen gaan we door de douane en mengen ons (op anderhalve meter) tussen de andere landverraders.
aan de vrijheid kunnen ruiken
6 februari 2021
We zijn alweer een paar dagen terug. Ik moet zeggen met een stuk minder schuldgevoel als toen we gingen. Mijn hoofd is leeg en we kunnen er weer tegenaan. We hebben even aan de vrijheid kunnen ruiken.
vrijheid inleveren
Bij terugkomst op Schiphol voelde ik me geen deserteur meer maar meer een soort Navalny. Ik was dan wel gevlucht maar ben zelf weer teruggekomen om die vrijheid weer in te leveren en weer net zo te lijden als de rest.
Jan van Piekeren