Als je als professioneel schnabbelaar de kost wilt verdienen in de entertainment handel, dan is het woord “nee” zo goed als taboe. Als er boekingen binnen komen voor presentaties, festivals en andere evenementen en de agenda laat het toe dan is “ja” de norm.
“Doen we!”
Zeker na de twee bizarre Corona jaren is al het werk wat binnenkomt zeer welkom. Okay, het tuinfeest voor de verjaardag van Dhr. T. Baudet slaan we over, en op demonstraties van Nationalistische clubs, die bang zijn dat het broodje shoarma de frikandel speciaal van de kaart verdringt, zal je ons niet vinden, maar verder, “doen we!” .
De agenda was de afgelopen maanden zo vol dat ik soms zenuwachtig werd van wat er allemaal nog aan zat te komen. Een maand vooruit kijken; gekmakend, dus is de beste strategie om steeds maar een paar dagen vooruit te kijken en in etappes de berg werk te bedwingen. Uiteindelijk is alles wat je moet verleden geworden, vallen er gaatjes in de agenda en komen de drie geblokkeerde weken in zicht. Vakantie. Lekker drie weken weg met mijn schatje, maar waarheen?
40 graden in de schaduw
Kamperen bij de boer op de Veluwe is dit jaar geen optie. We hadden geen zin, met een boerenzakdoek aan de antenne te moeten rondrijden om niet door een tractor van de weg te worden gereden. We wilden niet vliegen, maar met de auto op pad gaan. Meestal rijden we naar het zuiden, lekker naar de zon. Dit jaar leek ons ook dat geen goed idee. Om nou twee dagen te rijden naar een plek waar je de hele dag moet schuilen voor 40 graden in de schaduw of moet vluchten voor de zoveelste bosbrand, klinkt ook niet echt als een paar weken ”effe niks”.
Deense series wegtikken op Netflix
Zo kan het dus gebeuren dat ik deze column schrijf, zittend voor een blokhut, in een stuk bos op 10 kilometer van het geboortehuis van collega sprookjesverteller Hans Christiaan Andersen, in Odense, Denmark.
Ik had verwacht dat ik na vijf winters Deense series wegtikken op Netflix, wel een beetje Deens kon verstaan maar zo werkt het dus niet, verder als “hai”, “tak” en “absoluut” kom ik niet. Gelukkig zijn Denen, wat taal betreft net Nederlanders, op het moment dat ze denken dat je een toerist bent gaan ze naadloos over op het Engels.
Hutje mutje klinkt Deens maar is dat niet
Het is een super relaxed land, maar dat is ook niet zo gek als je met 6 miljoen inwoners op een oppervlakte woont die iets groter is dan Nederland. Hutje mutje klinkt Deens maar is het zeker niet. Het is niet alleen de ruimte, het is de samenleving. Anders dan in Nederland wordt hier nog wel de meeste belasting betaald door de breedste schouders, waardoor onderwijs en medische zorg zo goed als gratis zijn.
40 % duurzaam
Ook kinderopvang en openbaarvervoer zijn voor iedere beurs bereikbaar. De economie dient hier nog het algemene nut, in plaats van graaien wat je kan en fuck iedereen die niet zo goed voor zichzelf kan zorgen, als ik. In Denemarken heeft het algemene nut ervoor gezorgd dat nu al 40% van de energie duurzaam is, en in 2030 is dat 100%. Jammer is wel dat ze zo bang zijn om de verzorgingsstaat kwijt te raken, dat volgens de Denen, te veel vluchtelingen de harmonie verstoren. 13 % van de Deense bevolking is van buiten de EU en dat willen ze graag zo houden.
Noorden steeds aantrekkelijker
Met de opwarming van de aarde worden de zomers in het Noorden steeds aantrekkelijker voor toeristen. Vluchten voor de hitte, in plaats van naar de hitte toe. Gelukkig heeft Denemarken veel meer ruimte om te kamperen dan op de Veluwe of Portugal.
En het allerfijnste, als de boeren in Denemarken hun regering zat zijn, zal geen toerist merken dat ze alle vlaggen hebben omgedraaid.
Jan van Piekeren